POCZTÓWKI

TYTUŁ   "Pocztówki" 

AUTOR    Agnieszka Lis

ILOŚĆ STRON   320 

DATA PREMIERY    05.06.2019

WYDAWNICTWO    Czwarta Strona 

"Może jednak warto czasem coś zmienić (…) Może jednak czasem warto pokonać schody".

Możemy przeczytać książki, które maja przesłanie lub takie, które go nie mają. Ja preferuje to drugie, dobrze mi się czyta historię, które coś wnoszą i pozwalają zrozumieć świat jak i nas samych. Jedną z takich lektur jest seria CZAS NA ZMIANY  a dokładniej „Pocztówki” Agnieszki Lis. Nie czytałam   wcześniej nic od tej autorki, kompletnie nie znałam jej twórczości i teraz po przeczytaniu Pocztówek trochę tego żałuje. Spodobał mi się styl pisania jak i sama fabuła. Agnieszka Lis w książce połączyła aż osiem osób, z różnymi osobowościami, poglądami i całkiem innym stylem bycia. Różni ich historia, która wplotła się w jedną książkę. Począwszy od rodziny trzyosobowej, w której żona musiała wyjeżdżać na delegacje, po samotna matkę z sześcioletnią córką i jej babcia, aż do pary, która również miała własne problemy. Agnieszka Lis udowodniła nam w tej historii, że problem możemy zawsze rozwiązać, tylko musimy tego chcieć i potrzebujemy do tego bliskich. oraz wsparcia i motywacji.  

Autorka stworzyła tam wiele postaci, ale tylko jedna doprowadziła mnie do białej gorączki, irytowała mnie i za każdym razem pod nosem wyrażałam swoje niezadowolenie tą osobą. Innych zarzutów do książki nie mam, czytało mi się ją szybko i lekko co jest dużym plusem, język jest prosty nie ma tam słów, których bym nie rozumiała. Historia, która została pokazana w „Pocztówkach” była bardzo przyjemna, podobało mi się miejsce, w którym wszystko się zaczęło, czyli Wyspy Kanaryjskie. Bardzo dobra obyczajówka, idealna na letnie wieczory. Nie mogę doczekać się aż zacznę czytać drugi tom. Polecam 

OCENA 
4/5

Czytaj dalej »

KSIĘŻYCOWE MIASTO

TYTUŁ   „Księżycowe miasto”  

AUTOR   Sarah J. Maas 

ILOŚĆ STRON   Część I - 560, Część II - 624

DATA PREMIERY   20.05.2020 

WYDAWNICTWO   Uroboros 

„I o to właśnie chodzi, Bryce. O to chodzi w życiu. By je przeżyć. By kochać. By pamiętać, że wszystko może zniknąć następnego dnia. Wszystkie te uczucia czynią życie o wiele cenniejszym.”

Czekałam, pragnęłam wręcz nowej powieści Sarah J. Maas aż w końcu zobaczyłam wiadomość o polskim wydaniu. Moja radość była nie do opisania. Znam bardzo dobrze twórczość autorki i bardzo się z nią polubiłam. Mogłabym czytać i czytać  nie mając dość. W przypadku „Księżycowego miasta” nie było inaczej. Samo wprowadzenie do świata było dla mnie ciężkie, dużo nazw, ważnych informacji, opisów, imion. Nie powiem, że nie, ale chciałam rzucić książką i zacząć czytać coś innego. Przebrnęłam przez to i jestem szczęśliwa, bo „Księżycowe miasto” z pewnością jest moja ulubiona książką, a po niej seria Dworów. 

"Nie lękam się, bo moi przyjaciele są ze mną"

Od wszystkich ważnych informacji na samym początku lektury, rozpalała mnie głowa i męczyłam siebie i książkę. Później było lepiej, płynęłam razem z autorka po literach na kartkach. Taką Maas pamiętam i pamiętać będę. Idealnie wplotła wątek fantastyki z kryminałem. Bardzo mi się to podobało jak główna bohaterka Bryce weszła w wir zagadek, tropów gdzie szukała odpowiedzi na wszystkie trudne pytania. Bohaterka przeżyła dużo, jej życie nie było nudne ani mdłe, w końcu jest pół Fae, pół człowiekiem. Owszem, irytowało mnie zachowanie innych istot w stosunku do „mieszańca” jakim była Bryce, ale to pokazało iż w naszym świecie dzieje się dokładnie tak samo. Niezłomność i odwaga bohaterki była zaskakująca, nie mogłam wyjść z podziwu ile ta dziewczyna ma w sobie ognia i zabije każdego kto skrzywdzi ją albo jej najbliższych. 

„Księżycowe miasto” z pewnością należy do książek, których się nie czyta tylko przelatuje wzrokiem. Pełno akcji, która wbiła  mnie w fotel i nie mogłam  odłożyć książki, musiałam przeczytać do końca. Wydarzenia kończyły się i zaczynały od nowa, było ich dużo dzięki czemu nie można było się nudzić. Maas zakończyła książkę tak jak zawsze, z niedosytem i zakończeniem jakiego żadne z nas nie chce przeczytać. Sarah zakończyła książkę we własnym stylu, który kocham i kochać będę. „Księżycowe miasto” zostanie ze mną do końca, nie w sposób zapomnieć o tej historii. Jeśli ktoś nie zna twórczości autorki, to z całego serca polecam każdemu kto kocha fantastykę, a jeszcze bardziej polecam „Księżycowe miasto” 

OCENA 5/5

Czytaj dalej »

INNY. TOM 1

TYTUŁ   „Inny” 

AUTOR   Darcy Trigovise 

ILOŚĆ STRON   400 

DATA PREMIERY   09.04.2020 

WYDAWNICTWO   WasPos 

„Pojawił się w moim życiu mroczny anioł, o którego modliłam się przez bardzo długi czas.” 

 Jest to moja pierwsza mocna książka. Nie czytałam wcześniej takich, bo bałam się, ze historia i bagaż doświadczeń bohaterów mnie przerośnie. Nazwałam ją mocna lektura, ponieważ zawarte w niej obrazy, czy to erotyczne czy pokazujące życie boahtera nie są usłane różami, tylko najgorszymi czarnymi scenariuszami. Kiedy nikt nie widzi, zło wychodzi na wolność - takimi słowami można opisać książkę „Inny” Darcy Trigovise. 

Larissa - główna bohaterka, w wieku 18 lat trafia do samego piekła, gdzie nie ma ucieczki. Zostaje sprzedana człowiekowi, który babra się w nielegalnych handlach. Dziewczyna została sprzedana przez własnego ojca. Ile bólu musiała poczuć bohaterka kiedy dowiaduje się o tym co jej ojciec zrobił, który się nią nie interesował i sama musiała siebie utrzymać. Strach i przerażenie towarzyszy Larissie do końca. Zniszczona fizycznie i psychicznie przez gangstera. Wydarzenia przedstawione przez autorkę nie są delikatne, tylko brutalne. Nie spotkałam się do tej pory z taka agresja i brakiem człowieczeństwa. Książka zawiera wszystko co najgorsze, przemoc, gwałt, znęcanie psychiczne i wiele innych. Mocna historia i mocna brutalność. Zostałam zaskoczona tym jakim trzeba być tyranem by móc zrobić takie coś kobiecie, w dodatku tak młodej i bezbronnej jak Larissa. Po wszystkich złych chwilkach jakie przeżyła, następują zwrot o 180 stopni. Larissa po tylu latach dostaje wolność, ale nie taka o jakiej każdy z nas myśli. Sprawy się skomplikowały, ponieważ dziewczyna przechodzi pod opiekę brata jej kata. Co jeszcze będzie w stanie musiała przeżyć młoda kobieta? 

"Dom. Czasami zastanawiam się, co tak naprawdę kryje się pod tym pojęciem? Czy dom jest tam, gdzie są ludzie, którzy są z nami spokrewnieni? Czy dom jest tam, gdzie czujesz się bezpiecznie? Czy dom jest po prostu tam, gdzie wrcasz, aby sie wyspać i móc wziąć prysznic?" 

Darcy Trigovise napisała książkę, której jeszcze nigdy nie czytałam. Dark historia, która cały czas szaleje w mojej głowie jak huragan. Nie w sposób uciec od wydarzeń. Bohaterowie zostali skrzywdzeni w najgorszy możliwy sposób, a w szczególności młoda kobieta, której szrama na psychice zostanie do końca życia. Nie jest to lekka i miła historia, którą możemy przeczytać w większości książkach, to jest tak mroczne, że sam diabeł czuwał nad powieścią. Podobała mi się fabuła, całkiem coś innego niż dotychczas czytałam. W dodatku wszystko zostało przedstawione w sposób realny, że aż bałam się znaleźć na końcu książki słowa „Historia oparta na faktach”. Świetna, mroczna i szokująca debiutująca powieść Darcy Trigovise. Czekam z niecierpliwością na kolejny tom cyklu „Idealnie nieidealni” 

OCENA 

4/5

Czytaj dalej »

ZAMEK Z PIASKU

TYTUŁ   „Zamek z piasku”  

AUTOR   Magdalena Witkiewicz  

ILOŚĆ STRON   347

DATA PREMIERY   20.05.2020

WYDAWNICTWO   Filia 

„To dziwne, że nawet gdy jesteśmy już dorośli, to wciąż tak bardzo dobrze czujemy się w ramionach rodziców.” 

 Największym skarbem jaki możemy otrzymać jest pierwsza miłość, która zostaje do końca naszego życie przy naszym boku. Możemy wtedy się starzec, ale umrzeć szczęśliwie. Magdalena Witkiewicz napisała książkę o pierwszej miłości, która przetrwała kilkanaście lat i przetrwa jeszcze dłużej. Ale przez te kilka lat przeszli kilka burz, a nawet huragan. 

Weronika, główna bohaterka ma już większość życia za sobą. Ma męża, mieszkanie, brakuje jej tylko do szczęścia i spełnienia dziecka. Pomimo starań nie widać  rezultatów. Weronika popada w obsesje na punkcie dziecka, które za wszelka cene  chce mieć. Pragnie zostać mamą już teraz, w tym wieku. Ale gdzie w tym wszystkim jej mąż? Czy on nie ma nic do powiedzenia? Dlaczego miałby przytakiwać na taka zachciankę żony? Wkrótce na jaw wychodzą nowe fakty, które zdruzgotają bohaterkę. Czy małżeństwo przetrwa tak ciężka próbę? Czy może posypie się jak domek z kart, czy zniknie jak domek z piasku podczas przypływu? 

"Związek pomiędzy dwojgiem ludzi bywa kruchy. Dokładnie tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, zaleje go morska fala. Pozostanie tylko słona morska woda albo słone łzy." 

  

Przeżyłam wiele emocji czytając książkę Magdaleny Witkiewicz, począwszy od pozytywnych do negatywnych, a na końcu przeszłam do uśmiechu. Długo po zakończeniu siedziałam z książka i myślałam nad tym, że historia mogła skończyć się na wiele innych sposobów i dlaczego autorka akurat wybrała taki. Wpadłam w melancholię i było mi z tym dobrze. „Zamek z piasku” zdecydowanie dostał nominacje do mojej ulubionej książki miesiąca, mam zamiar nadrabiać twórczość Magdaleny Witkiewicz i mam cichą nadzieje, że wrócę jeszcze do historii Weroniki i jej małżeństwa. Bardzo lekka i przyjemna, pomimo wielu problemów przytoczonych w powieści można znaleźć coś dla siebie i zagłębić się w lekturze. 

Polecam, bo warto! 

OCENA

5/5

Czytaj dalej »

CZEGO CI NIE MÓWIĘ

TYTUŁ   "Czego ci nie mówię"

AUTOR   Yasmin Rahman 

ILOŚĆ STRON   440

DATA PREMIERY   27.05.2020

WYDAWNICTWO   IUVI 

"Choroby umysłowe polegają na tym, że dominuja nad twoim umysłem, wypychają z niego wszystko, co się tam kiedys znajdowało." 

Psychika każdego człowieka jest tematem kontrowersyjnym. Nie mówi się o chorobach psychicznych, których doświadcza większy procent społeczeństwa. Młodzież boi się mówić o tym co ich męczy, bo boja się odrzucenia czy wytykania palcami, nie chcą być uważani za „psycholi”. Bliskie osoby być może potrzebują naszego wsparcia, a my nie dostrzegamy tego i odrzucamy ich. Gdzie w umyśle tych osób dochodzi do chaosu, myśli pchających do samobójstwa. Choroba psychiczna to nie tylko depresje, ale tez schizofrenia, stany lękowe i wiele innych. Do samobójstwa może doprowadzić nawet molestowanie seksualne, które jest bagatelizowane przez społeczeństwo, w tym dokładają jeszcze ofierze, że to jej wina,  sama tego chciała. 

"Kiedy słowa w końcu się wyczerpują, robię ostatni, powolny wydech i spuszczam wzrok na kolana, dając łzom płynąć." 

Yasmin Rahman dąży do pokazania co dzieje się w umyśle osoby potrzebującej pomocy i wsparcia oraz to co może doprowadzić nie mając żadnej z tych rzeczy. Psychika młodzieży jest najbardziej podatna na zły stan psychiczny, który najpierw się aż tak nie objawia, z czasem rosną aż mogą przerosnąć i doprowadzić do tragedii. W książce „Czego ci nie mówię” jest bardzo wartościowy przekaz i dla tych starszych i dla młodzieży, można wyciągnąć z niej wnioski i się zastanowić czy czujemy to samo co bohaterowie książki. Jeśli tak to powinnismy szukać pomocy, nigdy nic samemu bo można przegrać. Wydarzenia oparte na życiowych sytuacjach pokazuje jak bardzo najgłupsze słowa, które wypowiada najbliższa osoba mogą wpłynąć  na nasz tok myślenia. Powinnismy się zastanowić jakie słowa wypowiadamy do drugiej osoby, maja one większa moc niż czyny. Czasami kilka słów może przelać czarę goryczy. Nastoletnie dziewczyny zmagają się ze swoimi problemami rodzinnymi, przekładające się na codzienne funkcjonowanie szukają pomocy w popełnieniu samobójstwa. Cała przeszłość przygniotła je ze zdwojona siła, która popycha je do bezpowrotnego czynu. Nastolatki do czasu poznania siebie nawzajem były samotne, nie miały komu się wygadać z problemów.  Rozmowa jest bardzo potrzebna żeby moc oczyścić kłębiące nas emocje, które przytłaczają. Dziewczyny coraz bliżej poznając siebie nawzajem dochodzą do wniosku, że potrzebowały siebie i jest trochę lepiej we własnym gronie. Taka znajomość bardzo im pomogła. 

"Słowa skapują z jej języka z taką łatwością, że aż odbiera mi głos."

Yasmin Rahman należą się wielkie brawa za napisanie książki mówiącej o problemach tabu, czyli naszej psychiki. Nie każdy potrafiłby tak dobrze napisać  powieść o tak trudnej tematyce jakim jest depresja czy molestowanie seksualne. Każda bohaterka książki ma własna historie i każda jest przepełniona trauma. 

„Czego ci nie mówię” jest młodzieżówka z trudnym tematem, przepełniona goryczą i smutkiem. Yasmin napisała książkę pełną bólu i doświadczenia z nim związanym. O trudnych tematach ciężko jest mówić, a Rahman zrobiła to w najlepszy sposób. Dlatego warto ją przeczytać i przekazywać historie dalej. 

OCENA 

5/5

Czytaj dalej »

RICHARD BONETT. POŻĄDANIE

TYTUŁ   „Richard Bonett. Pożądanie” 

AUTOR   B. K. Staron 

ILOŚĆ STRON   300

DATA PREMIERY   14.10.2019 

WYDAWNICTWO   WasPos 

Lubię sięgać po książki polskich autorów, jestem ciekawa różnicy między polskimi, a zagranicznymi pisarzami. Daje szanse również debiutantom, takim jak B.K. Staron i jej pierwszej książce „Richard Bonett. Pożądanie” Jak mniemam jest to pierwszy tom cyklu POSSESSION. Czytam różne gatunki literackie, jestem otwarta na nowe rzeczy. Chętnie poznam nowe osobowości książkowe, czy przekaz jaki daje nam autor. Dobrze jest przy ważnym temacie zrobić sobie rachunek sumienia i zastanawiać się nad życiem i jego aspektami. 

 „ W życiu nie ma nic gorszego od odrazy, jaką żywi do ciebie osoba bliska twemu sercu.” 

W książce od B.K.Staron mamy za bohaterkę zwyczajna dziewczynę, a dokładniej baristke. Nie wyróżnia się niczym niezwykłym w tłumie innych ludzi i wiedzie zwykle, proste życie. Jak każdy z nas zmierza się z własna przeszłością, która chciałaby naprawić, ale jak wiemy z doświadczenia nic nie idzie po naszej myśli. Nanette, nasza bohaterka chodzi na terapie, które jak możemy zauważyć nie przynoszą żadnych skutków i kończą się one niepowodzeniem. Plusem jaki ma w sobie Nanette jest to iż jest takim samym molem książkowym jak i większość z nas. Lubi czytać, poleca książki innym, a przede wszystkim prowadzi swój własny Klub Książki Młodzieżowej. Byłam ciekawa jakiego mężczyznę spotkana na swojej drodze i długo czekać nie musiałam. Przystojny zielonooki brunet, a w dodatku również psycholog zwraca uwagę na nasza słodka bohaterkę i zaczyna ją adorować, powiedziałabym ze nawet prześladować bo dla mnie tak to wyglądało. Uważam, że historia jest przestroga na to co czeka większość kobiet na drodze ich życia, autorka opisuje jak łatwo możemy stać się celem wielu mężczyzn. Zło chowa się nawet w niepozornym człowieku, a wychodzi dopiero kiedy czuje się bezpiecznie. Takimi słowami opisałabym część historii Nanette. 

Książka nie jest ani zła ani wybitnie dobra, wydarzenia występujące w niej dają nam do myślenia, ale i pokazują naiwność bohaterki. Dziewczyna stoi na rozdrożu drogi, w która ma iść, boi się powtórki z przeszłości, ale mimo wszystko daje sobie radę. Między Nanette, a psychologiem rodzi się psychologiczna gra, niebezpieczna i pełna tajemnic. Jak daleko możemy posunac się będąc  pełni namiętności i złych doświadczeń? Kto kogo w tej grze zrani, a kto wyjdzie cało? 

Pisarka miała bardzo dobry zarys historii, która mogła być lepiej napisana, ale w takim wydaniu tez nie jest najgorsza. Przemoc fizyczna i psychiczna przejawia się w życiu codziennym, najczęściej za zamkniętymi drzwiami domów. To wydarzenie pokazuje, że nie wszyscy z ładnym uśmiechem i czarującymi oczami są dobrymi ludźmi, oni noszą maski. Podoba mi się ze taki wątek B.K. Staron wplotła do swojej powieści. Jak mówiłam jest to dobra książka, nie wybitna, ale za to z dużym bagażem doświadczeń współczesnych ludzi. Zachęcam do przeczytania. 

OCENA 

3/5 

Czytaj dalej »